روزگارفریبا

رفاقتا اصلا صفا نداره

دنیا همش تجربه و کلاسه

هرکی نخونه درسشو می بازه

حالا دروغ نگینه انگشتره

هرکی قشنگ دروغ بگه می بره

چقدر نگاه آدما شده سرد

دلا پراز کینه و عشق شده رد

بعضی دلاپراز فریب و رازه

راه دغل همیشه بازه بازه

به هرکسی نمیشه اعتماد کرد

بازم نمیشه از ترانه یاد کرد

هرکی بگه سلام ،طمعی داره

فریب چقدر با آدم سازگاره

اگه یکی گفتش عزیز ،نشو خام

بازم میگم نشو  اسیره یک دام

امروزه هرکی که بشه پرفریب

عزیزمیشه با حیله های عجیب

لبا میگن چقدر عزیز و نازی

دلا میگن شدی اسیر ه بازی

دیگه نمیشه به کسی سلام کرد

اگه بگی صداقتت میشه رد

خدا ،چقدر زمونه رنگارنگه

دلم برای سادگی چه تنگه

گاهی دلم میگیره از زمونه

از آدمایی که میشن بهونه

هرکسی جفت و جور شده به رنجی

باید خودت رو در کفه بسنجی

فقط ببینی که خدا چگونه

کف می زنه برای هرکه خوبه

باید گاهی نشست و گاه قدم زد

به بچه گی های خودت نشی زرد

باید ببینی که دلت چگونه

گپ میزنه با تلخی زمونه

نگاه کنی به رویای خیالت

به چشمه های خفته ی میانت

اگه کمی حرس کنی درونت

جدا بشی از طمع های جونت

خدا میشه مهمون قلب پاکت

میشه چراغ راهنمای راهت

بازم میگم خدا، فقط شعار نیست

شعرای من قصه ی زندگانیست

بیا بشین درون قلب ساده م

بیا ببین که من پراز ترانه م

بیا بریم که یک شبی تا سحر

فقط منو تو باشیم و هیچ نفر

بیا کمی با هم بگیم بخندیم

راه دلو  رو  بدیا ببندیم

وقتی تو باشی شعرمن تمومه

بیا ،که خواسته ،رو دلم نمونه